Kitabın konusu, Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'in namaz ile ilgili hidâyetini izahla alâkalı olunca, daha önce zikrettiğim sebepten dolayı belirli bir mezhebe kayıtlı kalmadım. Bilakis burada sadece Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'den sabit olanı verdim. Nitekim bu eskiden de,^[1] şimdi de^[2] muhaddislerin mezhebidir.

Nitekim şair ne güzel söylemiştir: ^[3]

“Hadis ehli Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-’in ehlidir

Nefsiyle beraber olmasalar da nefesiyle beraberdir”

İşte bundan dolayı kitap -konumuzla alâkalı olup- hadis ve (bütün mezhepleriyle) fıkıh  kitaplarında dağınık bir halde bulunan meseleleri -inşaallah- biraraya getirecektir. Şu kadar var ki bunda mevcut olan hak, hiçbir kitap ve mezhepte mevcut değildir. Bununla amel eden -Allah'ın izniyle- Allah Teâlâ'nın hidâyet ettiklerinden biri olur. “Allah, ihtilaf ettikleri konuda iman edenleri hak olana izniyle iletmiştir. Allah dilediklerini dosdoğru yola hidâyet eder.”

Sonra ben bunu, yani sahih sünnete sarılmayı kendime bir metod olarak alınca (nitekim bu kitabımda ve daha sonra neşredilecek kitaplarımda bu metod üzerinde yürüdüm), çok iyi biliyordum ki, yaptığım iş, bütün cemaat ve mezhepleri razı etmeyecek. Bilakis çokları eleştiri oklarını ve tenkid kalemlerini bana yöneltecek. Tabi bunun bana bir zararı yoktur. Çünkü ben şunu da iyi biliyorum: “İnsanları razı etmek ulaşılmaz bir gayedir.” Ayrıca Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-buyuruyor ki: “Kim Allah'ı öfkelendirerek insanları razı ederse Allah da onu insanlara havale eder.”^[4]

Şair ne güzel de söylemiştir:

“Tenkidçinin sözünden kurtulacak değilim

Bir mağarada veya ıssız bir dağda olayım

İnsanlardan kim kurtulur sağ-salim

Saklansa da altında kartal kanatlarının”

Ancak Allah Teâlâ'nın mü'minlere emrettiği ve  Muhammed -sallallahu aleyhi ve sellem-'in beyan ettiğinin en doğru yol olduğuna olan inancım bana yeter. Nitekim sahâbîlerin, tabiîlerin ve -bugün müslümanların çoğunluğunun tâbi olduğu- dört imamın da aralarında bulunduğu sonra gelen imamların takip ettiği yol budur. Hepsi de sünnete sarılma ve ona başvurma, ona muhalif olan sözleri de -söyleyeni ne kadar yüce olsa da- terk etme hususunda ittifak etmişlerdir. Çünkü Onun -sallallahu aleyhi ve sellem-şanı daha yüce, yolu en doğrudur. Bundan dolayı hadise sarılma hususunda onların yoluna uydum, emirlerine tâbi oldum. Başkalarının sözlerine muhalif de olsa… Benim bu doğru yolu metod olarak almamda ve kör taklitten kaçınmamda bu emirlerin büyük etkisi olmuştur. Allah onlardan razı olsun.

Kitabın konusu, Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'in namaz ile ilgili hidâyetini izahla alâkalı olunca, daha önce zikrettiğim sebepten dolayı belirli bir mezhebe kayıtlı kalmadım. Bilakis burada sadece Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'den sabit olanı verdim. Nitekim bu eskiden de,^[1] şimdi de^[2] muhaddislerin mezhebidir.

Nitekim şair ne güzel söylemiştir: ^[3]

“Hadis ehli Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-’in ehlidir

Nefsiyle beraber olmasalar da nefesiyle beraberdir”

İşte bundan dolayı kitap -konumuzla alâkalı olup- hadis ve (bütün mezhepleriyle) fıkıh  kitaplarında dağınık bir halde bulunan meseleleri -inşaallah- biraraya getirecektir. Şu kadar var ki bunda mevcut olan hak, hiçbir kitap ve mezhepte mevcut değildir. Bununla amel eden -Allah'ın izniyle- Allah Teâlâ'nın hidâyet ettiklerinden biri olur. “Allah, ihtilaf ettikleri konuda iman edenleri hak olana izniyle iletmiştir. Allah dilediklerini dosdoğru yola hidâyet eder.”

Sonra ben bunu, yani sahih sünnete sarılmayı kendime bir metod olarak alınca (nitekim bu kitabımda ve daha sonra neşredilecek kitaplarımda bu metod üzerinde yürüdüm), çok iyi biliyordum ki, yaptığım iş, bütün cemaat ve mezhepleri razı etmeyecek. Bilakis çokları eleştiri oklarını ve tenkid kalemlerini bana yöneltecek. Tabi bunun bana bir zararı yoktur. Çünkü ben şunu da iyi biliyorum: “İnsanları razı etmek ulaşılmaz bir gayedir.” Ayrıca Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-buyuruyor ki: “Kim Allah'ı öfkelendirerek insanları razı ederse Allah da onu insanlara havale eder.”^[4]

Şair ne güzel de söylemiştir:

“Tenkidçinin sözünden kurtulacak değilim

Bir mağarada veya ıssız bir dağda olayım

İnsanlardan kim kurtulur sağ-salim

Saklansa da altında kartal kanatlarının”

Ancak Allah Teâlâ'nın mü'minlere emrettiği ve  Muhammed -sallallahu aleyhi ve sellem-'in beyan ettiğinin en doğru yol olduğuna olan inancım bana yeter. Nitekim sahâbîlerin, tabiîlerin ve -bugün müslümanların çoğunluğunun tâbi olduğu- dört imamın da aralarında bulunduğu sonra gelen imamların takip ettiği yol budur. Hepsi de sünnete sarılma ve ona başvurma, ona muhalif olan sözleri de -söyleyeni ne kadar yüce olsa da- terk etme hususunda ittifak etmişlerdir. Çünkü Onun -sallallahu aleyhi ve sellem-şanı daha yüce, yolu en doğrudur. Bundan dolayı hadise sarılma hususunda onların yoluna uydum, emirlerine tâbi oldum. Başkalarının sözlerine muhalif de olsa… Benim bu doğru yolu metod olarak almamda ve kör taklitten kaçınmamda bu emirlerin büyük etkisi olmuştur. Allah onlardan razı olsun.