Kullarına namaz kılmayı farz kılan, onu ikame ve güzelce edâ etmelerini emreden, kurtuluş ve felâhı onda huşûlu olmaya bağlayan, namazı iman ile küfür arasında furkan (ayırdedici kriter) ve kötülük ve münkerden alıkoyucu kılan Allah'a hamdolsun!

Salât ve selâm, Allah Teâlâ'nın, “Biz sana Kur'an'ı indirdik ki, insanlara, onlara indirilmiş olanı beyan edesin.”^[1] âyetiyle muhatap olan Rasûlullah’a olsun. Nitekim o, bu vazifeyi hakkıyla yerine getirdi. Namaz onun insanlara beyan etmiş olduklarının söz ve fiil olarak en büyüğüdür. Öyle ki bir gün minberde namaz kılmış, kıyama durmuş, rükûya varmıştı. Ardından şöyle söyledi:

“Bunu, bana uymanız ve benim namazımı öğrenmeniz için yaptım.”^[2]

Namazda ona uymamızı vacip kılarak, şöyle demiştir:

“Ben nasıl namaz kılıyorsam, siz de öylece kılın.”^[3]

Namazı onun gibi kılanlara, Allah tarafından, cennetine koymak üzere bir ahit olduğu müjdesini vermiş ve şöyle buyurmuştur:

“Bunlar, Allah'ın farz kıldığı beş vakit namazdır. Kim bunları, abdestini güzelce alarak, vaktinde kılar, rükû, sücud ve huşûlarını tam mânasıyla yerine getirirse, Allah katında “ona mağfiret edileceğine dair” bir ahid vardır. Bunu yapmayana ise Allah katında ahid yoktur. Allah ona dilerse mağfiret, dilerse azab eder.”^[4]

Ve salât ve selâm, onun takvalı ve iyilik sahibi âile ve ashâbına olsun!Onlar bizlere, onun -sallallahu aleyhi ve sellem- ibadetlerini namazını, söz ve fiillerini naklettiler.Mezhep ve önder olarak sadece bunları edindiler. Ayrıca onlara tâbi olanlara ve din gününe kadar onların yollarını tutmuş olanlara olsun!

Hafız Münziri'nin et-Terğib ve't-Terhib kitabında namaz bölümünü okuyup, bazı selefi kardeşlerimizle de ders yapmayı bitirince -yaklaşık dört yıl öncesiydi- namazı ikame ve güzelce eda edene verilecek ecir, fazilet ve ikramı görünce hepimiz namazın İslâm'daki değer ve konumunu iyice anladık. Ecir ve fazilet, kişinin namazının, Rasûlullah’ın namazına olan yakınlık ve uzaklığıyla doğru orantılı olarak değişmektedir. Nitekim Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- buna şu hadisiyle işaret etmiştir:

“Kul namazını kılar. Bu namazından kendisine onda bir,dokuzda bir, sekizde bir, yedide bir, altıda bir, beşte bir,dörtte bir,üçte bir veya yarı sevabı yazılır.”^[5]

İşte bunlardan dolayı kardeşlerimin dikkatini şuna çektim: Bizim namazı, hakkıyla veya buna yakın bir şekilde -Rasûlullah’ın namazını tafsilatlı olarak, içindeki vacipleriyle, âdâbıyla, şekilleriyle, dua ve zikirleriyle öğrenmeden, ardından bunu amelî olarak tatbik etmeden- edâ etmemiz mümkün değildir. İşte bu gerçekleştiği zaman namazımız bizi kötülük ve fenalıktan alıkoyacak, onun için takdir edilen sevap ve ecir bizlere yazılacaktır.

Ancak bunu tafsilatlı öğrenmek insanların çoğuna hatta birçok âlime -belirli bir mezhebe bağlı olmalarından dolayı- mümkün olmamaktadır.

Nitekim sünnete hizmet işiyle (cem’i olsun-fıkhı olsun) uğraşan herkes biliyor ki, bazı mezheplerde bulunan sünnetler bir diğerinde yoktur. Hepsinde de Rasûlullah’a nispet edilmesi doğru olmayan söz ve fiiller vardır. Bunların çoğu da müteahhir âlimlerin kitaplarında bulunmaktadır.^[6]

Çoğu zaman da bunları Rasûlullah’a nispet ederken kat’i ifadeler kullanmaktadırlar.^[7]

İşte bu yüzden hadis âlimleri -Allah onlardan razı olsun- bu meşhur kitaplara içinde varid olan hadislerin sıhhat, zayıflık veya mevzuluk açısından durumunu belirten tahricler koymuşlardır. Bunlara örnek olarak; Abdulkadir b. Muhammed el-Kureşî el-Hanefî'nin “el-İnâye bi-marifeti ahâdîsi'l-Hidâye” ve “et-Turuk ve'l-vesâil fî tahrîc-i ahâdîsi Hulâsati'd-delâil”, Hafız Zeylaî'nin “Nasbu'r-râye li ahâdîsi'l-Hidâye” ve bunun muhtasarı olan “ed-Diraye”, İbn Hacer el-Askalanî’nin “et-Telhîsu'l-habîr fî tahrîci ehâdîsi'r-Râfii'l-Kebîr” kitapları zikredilebilir. Bunların dışında da, zikri uzun zaman alacak, kitaplar mevcuttur.

Diyorum ki: Bunu tafsilatlı olarak öğrenmek birçok insan için mümkün olmadığından ve ayrıca Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'in nasıl namaz kıldığını öğrenmeleri, onun hidâyetine uymaları maksadıyla bu kitabı telif ettim. Allah Teâlâ'dan da, Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-inin diliyle vaadetmiş olduğu şu mükâfatı diliyorum: “Kim bir hidâyete çağırırsa, onun ecri, ona tâbi olanların ecri kadar olur. Onların ecrinden de eksiltilmez.” Bu hadisi Müslim ve başkaları rivâyet etmiştir. Hadis aynı zamanda “el-Ahâdîsu's-sahîha”da tahric edilmiştir. (863)