we zitten allemaal in hetzelfde schuitje

het vermogen om met elkaar te communiceren is een waardevol geschenk dat god aan de mens gaf. het is wonderbaarlijk om onze gedachten, gevoelens, en ideeën om te zetten naar verschillende codes die we over kunnen brengen aan anderen, en respons terugkrijgen via onze verschillende zintuigen, die ons zo in staat stellen om te leren, te onderwijzen, en op anderen in onze gemeenschappen te reageren, en tevens met het universum als geheel.

via deze zelfde communicatiecodes heeft god zijn aanwezigheid en zijn boodschappen aan de mens overgebracht – via speciaal gezondenen – om hen zodoende te leiden en hen naar veiligheid te brengen tot aan het eind van hun levensreis.

in ieder tijdperk van de geschiedenis werden speciale individuen onder de mensen die toen leefden gekozen om zijn boodschappen over te brengen, dat waren de boodschappers van god, moge vrede met hen allen zijn.

hun rol als communicatiebemiddelaars, betrekking hebbend op het overbrengen van precieze boodschappen van de ene god aan hun volken vergde buitengewone communicatieve vaardigheden. ze moesten erg welsprekend in hun taal zijn en kennis hebben van de plaatselijke cultuur, om zodoende buitengewone voordrachten te houden; lichamelijk aantrekkelijke inspirerende leiders om respect en aandacht af te dwingen tijdens hun voordrachten. 

ze moesten welgemanierd zijn om als levende voorbeelden voor de toehoorders van hun boodschap te dienen; capabel om emotionele intelligentie te gebruiken om hun timing en inhoud te kiezen, en hun emoties af te stemmen op iedere situatie.

daarnaast hadden ze empathie, wijsheid en geduld om net zo goed te kunnen luisteren als te spreken, en dingen te zien vanuit het oogpunt van hun publiek, om op die manier de gepaste oplossingen te geven.

mission impossible

uit gods boodschappers werd de profeet mohammed, vrede zij met hem, gekozen voor een monumentale taak: gods boodschap over te brengen aan de hele mensheid tot aan het einde der tijden.

hem werd dus niet alleen opgedragen om zijn eigen volk in zijn eigen geografische omgeving tijdens zijn leven op de hoogte te brengen, maar zijn missie strekte zich uit tot alle mensen, in iedere uithoek van de wereld, vanaf de dag toen hij werd gekozen als profeet tot aan de laatste dag op deze aarde.

wanneer ik over deze onmogelijke communicatieve situatie denk, moet ik onmiddellijk denken aan één van de eerste verzen van de qor’an denken, die aan het begin van zijn missie aan hem werden geopenbaard:

{wij zullen zware woorden tot jou neerzenden}(al-moezzammil, 73:5)

en het waren inderdaad zware woorden, niet alleen door de gewichtige inhoud, maar ook door de immense communicatieve vaardigheden die nodig zijn om het op een doordringende manier over te brengen aan een oneindige lijn van een zeer divers publiek, talrijke tijdperken en plaatsen omspannend, tijdsbarrières doorbrekend, cultuurbarrières, en wat voor onvoorstelbare veranderingen er plaats zouden vinden in de ontwikkeling van de mens.

heden is de islam de snelst groeiende religie op aarde, met een aantal volgelingen dat de twee miljard nadert. het is verbazingwekkend om te zien dat mohammed, vrede zij met hem, slaagde in zijn missie, ondanks de kolossale hindernissen.

we moeten ons wel afvragen: wat voor communicatieve vaardigheden bezat deze unieke man, die hem kwalificeerden voor de eer en de strijd van deze ‘mission impossible’?

ik wil in deze serie met jullie de verschillende aspecten onderzoeken van zijn communicatiestijl; misschien kunnen we ons dagelijks leven verbeteren, waar we dan ook leven in gods uitgestrekte wereld.

we doen er allemaal aan mee 

als een tijdloos voorbeeld voor de mensheid, had de profeet mohammed, vrede zij met hem, zes hoofddomeinen van communicatie die altijd parallel samenwerkten. het eerste domein was zijn connectie met god; dan die met zijn gezin; dan zijn metgezellen, dan de moslimgemeenschap; dan zijn vijanden; en dan de rest van de wereld. hij slaagde erin om hen allen met succes te besturen met verbazingwekkende vaardigheid.

in de tegenwoordige materialistisch ingestelde wereld, zien we dat deze domeinen samenvloeien en snel inkrimpen, zodat alleen onze onmiddellijke behoeftes overblijven, onze zorgen, en ambities.

in onze wedstrijd voor meer bezittingen en persoonlijk succes, hebben we het gevoel geen tijd voor een ander te hebben, dus hebben we minder binding met hen, en richten we ons meer op onszelf.

het resultaat is een wereld op de rand van vernietiging, omdat er steeds meer egoïstische mensen komen, die minder met elkaar communiceren, minder om een ander geven, en meer dan hun part van alles nemen, zelfs de schone lucht die ze inademen.

om haar evenwicht te herkrijgen, heeft de wereld meer mensen nodig die in contact staan met humaniteit en met het universum; die zich concentreren op het welzijn van anderen, van het milieu, en op de toekomst. wiens visie op onze wereld als één eenheid er voor zorgt dat hij/zij om de mensheid geeft alsof het om één volk gaat.

erkennen dat als de ijskap in groenland smelt, de nijldelta in egypte zal overstromen, en als de ozonlaag in de verenigde staten wordt beschadigd, er in australië meer mensen zullen worden getroffen door huidkanker. want zelfs als we gescheiden leven, bevinden we ons in feite in ‘hetzelfde schuitje’. om het tij echter te kunnen keren, moeten zulke goede mensen hun waarden met spoed en op een doelmatige manier aan de wereld overbrengen.

de kunst van analogie

exact dezelfde situatie was een van de uitdagingen van de profeet mohammed. hij werd geïntroduceerd tijdens de corruptie in de wereld. het volstond niet om op een directe manier te prediken, hij had uitzonderlijk doeltreffende communicatie nodig om paradigma’s rap en afdoend te veranderen, om zodoende de wereld tijdens een mensenleven te veranderen. daarom gebruikte hij soms analogen (vergelijkingen) om denkbeelden te verduidelijken. de profeet – vrede zij met hem – zei:

"het voorbeeld van degenen die zich neerleggen bij gods regels vergeleken met degenen die ze overtreden, is als de mensen die lootjes trokken om een plaats op een schip. sommigen van hen kregen een plek op het bovendek, en anderen op het benedendek. wanneer degenen die beneden verbleven water nodig hadden, moesten ze naar boven gaan om het te halen (waarbij ze de anderen lastig vielen), daarom zeiden ze: ‘laten we een gat in ons deel van het schip maken en degenen boven ons last besparen.’ als de mensen op het bovendek de anderen lieten doen wat ze voor hadden gesteld, zouden alle mensen op het schip worden vernietigd, maar als zij hen ervan weerhielden, zouden beide partijen veilig zijn.” (bukhari)

deze simpele vergelijking geeft ons een levendig mentaal beeld om in herinnering te houden en om over na te denken. het brengt ons een diepzinnige les bij waar je een minimum aan moeite voor hoeft te doen, echter met een blijvend effect. het geeft ons zelfs een creatief idee om een belangrijk concept op een visuele manier aan kinderen over te brengen om hen zodoende bewust te maken voor de toekomst van onze omgeving en milieu.  

een van mijn moslimvriendinnen in een westers land klaagde dat kinderen in hun buurt zich constant misdroegen, ze schreven graffiti met obscene taal op de muren. ze vroeg zich af of het de moeite zou zijn om te proberen de situatie te verbeteren, of dat het genoeg zou zijn haar eigen kinderen te beschermen tegen de omgang met hun leeftijdgenoten, en zich op haar eigen huis te richten in plaats van proberen de gemeenschap te verbeteren.

nadenkend over de vergelijking van de boot, raadde ik haar aan de ouders er bij te betrekken en de plaatselijke imam, om alle kinderen op te trommelen (zowel de schuldigen als de onschuldigen) om samen de muren schoon te maken en te herschilderen, en vervolgens iedereen uit te nodigen een grappige omschrijving die afgeleid is van de hadith, bij te wonen.

we moeten uitleggen dat we allemaal passagiers op hetzelfde schip zijn, en dat een ieder zijn plaatselijke gemeenschap ziet als dit schip, met een aantal mensen op het ‘bovendek’ (d.w.z. mensen met meer kennis en geloof, en dientengevolge betere manieren en sociale verantwoordelijkheid), en een aantal mensen op het ‘benedendek’, dan zouden we proactief de handen in elkaar slaan om een vriendelijke manier de minder gelukkigen te onderwijzen, en halsstarrig proberen de ‘boot te redden’.

door middel van simpele communicatie, stuurde de profeet mohammed, vrede zij met hem, ons een tijdloze, universele, multiculturele boodschap, voor jong en oud, voor mannen en vrouwen, voor de ontwikkelde en de analfabeet, ons aansporend naar anderen te kijken, onze ongevoeligheid te bestrijden, onze aandacht te verleggen naar buiten onze drempel, en op te staan en dingen te veranderen, en inzien dat  de overtreders niet de bovenhand krijgen in onze mooie wereld.