Hoewel de doctrine helemaal tot de oude Grieken teruggaat, boekte de evolutietheorie pas in de 19de eeuw, op grote schaal winst. De belangrijkste ontwikkeling die er voor zorgde dat de theorie het topic van de wetenschappelijke wereld werd, was het boek van Charles Darwin ‘The Origin of Species‘, uitgegeven in 1859. In dit boek ontkende Darwin dat de verschillende levende soorten op aarde afzonderlijk door Allah geschapen waren. Volgens Darwin hadden alle levende wezen een gemeenschappelijke voorouder en onderscheidden zij zich in de loop der tijd door kleine veranderingen.

De theorie van Darwin is niet op concrete wetenschappelijke vondsten gebaseerd; zoals hij zei, was het slechts een ‘aanname’ een ‘veronderstelling’. Verder bekent Darwin in het lange hoofdstuk van zijn boek, getiteld ‘Moeilijkheden van de theorie’, dat de theorie faalde in het geven van antwoord op veel kritische vragen.

Darwin vestigde al zijn hoop op de nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen waarvan hij dacht dat die ‘de moeilijkheden van de theorie’ zouden oplossen. Maar in tegenstelling tot zijn verwachtingen, vergrootten de wetenschappelijke ontdekkingen de dimensie van deze moeilijkheden.

De nederlaag van het Darwinisme ten opzichte van de wetenschap kan in drie basisonderwerpen worden herzien:

1. De theorie kan op geen enkele wijze verklaren hoe het leven op aarde is ontstaan.
2. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat aantoont dat de ‘evolutionaire mechanismen’ waar de theorie vanuit gaat, enige kracht hebben, om hoe dan ook te evolueren.
3. Het archief van fossielen bewijst volledig het tegenovergestelde van de veronderstellingen, waar de evolutietheorie van uitgaat.

In dit gedeelte zullen we een algemeen overzicht van deze drie basispunten geven.