in de schaduw van de boodschap en

het profeetschap

in de grot van hira'

 
toen de profeet mohammed s.a.w. bijna veertig was, was het zijn gewoonte om lange uren in afzondering door te brengen, mediterend en speculerend over alle aspecten van de schepping rondom hem. deze meditatieve aard leverde een bijdrage aan het verbreden van de geestelijke kloof tussen hem en zijn landgenoten. hij voorzag zichzelf van sawiq (graanpap) en water en ging dan rechtstreeks op weg naar de heuvels en ravijnen in de nabijheid van mekka. eén van deze in het bijzonder, was zijn favoriete toevluchtsoord – een grot genaamd hira, in de berg an-noer. hij lag slechts 3,5 km van mekka, een kleine grot, 3,5 meter in de lengte en 1,5 meter in de breedte. hij ging daar altijd heen en nodigde reizigers uit om zijn bescheiden provisie met hem te delen. hij wijdde het meeste van zijn tijd en ramadan in het bijzonder,

aan aanbidding en meditatie over het heelal rondom hem. zijn hart was rusteloos over de morele zonden en de afgoderij die onder zijn volk heersten; hij was vooralsnog hulpeloos, omdat geen definitieve koers, of specifieke aanpak voor hem beschikbaar was, om te volgen en de slechte praktijken rondom hem te rectificeren. deze eenzaamheid, tezamen met dit soort overpeinzende aanpak, moet in het goddelijke perspectief worden begrepen. het was een inleidende fase naar de periode van zware verantwoordelijkheden die hij al snel zou moeten dragen.

privacy en het loskomen van de onreinheden van het leven, waren twee onmisbare vereisten voor de ziel van de profeet s.a.w. , om tot intieme communicatie te komen met de ongeziene macht die achter alle aspecten van het bestaan liggen in dit oneindige heelal. het was een rijke periode van privacy, die drie jaar duurde en leidde naar een nieuw tijdperk, van onverbrekelijk contact met die macht