dr. gustav weil schrijft in ‘history of islamic peoples’: “mohammed was een schijnend voorbeeld voor zijn volk. zijn karakter was puur en vlekkeloos. zijn huis, zijn kleding, zijn voedsel –deze karakteriseerde zijn zeldzame simpliciteit. zo eenvoudig was hij dat hij van zijn metgezellen geen aanbidding ontving, noch accepteerde hij van zijn persoonlijke bediende een dienst die hij zelf kon verrichten. hij was toegankelijk voor iedereen op ieder mogelijk tijdstip. hij bezocht de zieken en was vol sympathie voor allen. oneindig was zijn welwillendheid en vrijgevigheid als ook zijn ongerustheid over het welzijn van zijn gemeenschap.”